Uzaklar
“Benim istediğim, hiçbir şey düşünmeden, bir bağlantıya girmeden gitmekti, gitmek. Hayat, kişinin hiç durmadığı, birbirini izleyen bir trenler, yollar, gemiler dizisiymiş gibi. Derdimi anlatamıyordum. Gitgide daha uzağa gitme isteği. Ama kişinin hiç dönmeyecegi bir uzaklığa. Hep ilerlemek. Ve hayat geçti. Öyle çabuk geçti ki onu duymuyordum bile.”
Uzağa gitme isteği hep içimizde vardı, bazı çocukluk arkadaşlarımda ve bende.
Uzak neresiydi?
Uzak, romanlarda keşfettiğimiz o gemilerle, trenlerle, uçaklarla saatlerce, günlerce, aylarca gidilen yollardı ve keşfedebileceğimiz sonsuz bir alandı. O yüzden hep uzaklara gitmek istedik ve ben de gidebileceğim kadar uzağa gitmiştim. Bir sert rüzgâra tutunarak ve geri dönüşü aklıma bile getirmeden. Bazı çocukluk arkadaşlarımla ben birer roman kahramanı değildik. Ama biz doğadan esinlenerek kendi romanımızı bizzat yaratmıştık. Gittiğimiz yollar farklı olsa da.
Çünkü uzakların geri dönüşü olmayan bir yol olduğunu biliyorduk ve bu sonsuz yolda olmak beni de mutlu ediyordu.
Erol Anar
“Nokta kadar menfaat için, virgül kadar eğilme!” adlı yazımdan kısa bir bölüm. 31/08/2025 tarihinde yayınlandı.
Görseller: Atlantic Ambience ve Bob Price, Pexel’den.
Share this content:
Yorum gönder