Başımızın Üstündeki Büstler

Başımızın üstüne putları, büstleri koymayı severiz, birilerinin büstlerini idolleştiririz, onları hayatımız boyunca başımızın üstünde taşırız, yere düşürmekten korkarcasına. Farklı toplumsal kesimlerin büstleri de farklıdır birbirinden.

Şunu da gözlemlemiştim: İnsan, özellikle bir şeyleri birey olarak değiştiremediğinde, öfke ve çaresizlik hissettiğinde putlar yaratıyor ve kendi zihnindeki imgeleri o putlara, o kurtarıcılara yüklüyor ve böylece bir nevi, belki de içsel bir rahatlama hissediyor ya da vicdanen böyle, bilemiyorum.
Ben uzun yıllardır başımın üstünde hiçbir şey taşımıyorum; hiçbir idolüm yok, hiçbir kahramanım yok, hiçbir büstüm yok başımın üstünde.

Kendimi çok hafif hissediyorum artık, sadece kendimle yürüyorum; ideolojilerle, inançlarla, liderlerle, teorisyenlerle değil, sadece ve sadece kendimle.

Bu bir öze dönüş hikâyesidir. Bu bir kendi olma hikâyesidir bence.

Çünkü şunu fark etmiştim: Başının üzerine koyduğun her büst , poster, fotoğraf, herhangi bir obje senin üzerindeki iktidardır. Üstelik bunu gönüllü olarak yapmak daha da trajiktir.